“Mandí, jij werkte vroeger in een tempel. Ik weet het zeker”
Ook priesteres, haptische massage, tempelwerker en sjamanisme, zielsmissie/massage, psycho somatische massage, therapie voor je lijf, kwamen allemaal voorbij.
Het universum, iets met u vraagt, wij draaien. Ik vroeg haar om hulp.
Ik worstel met de benaming en beschrijving voor mijn massage behandelingen. Want gewoon massage dekt de lading niet. En ik blijf er maar mee worstelen. “Verdiepende massagesessie is de middenweg”.
Ik kan jouw je lichaam laten voelen en ervaren, zodat
* jij erin kan zakken.
* je jouw heelheid kan voelen.
* zodat je zelf naar haar kan luisteren
* jij jezelf (weer) mag ontmoeten, van haar kunt houden en voor haar wil zorgen.
* zodat jij jouw blokkades zelf kan voelen en ervaren en ook kunt helen.
* zodat jij (weer) kan voelen, dat jij je emoties kan en mag toelaten, dat je lichaam veilig genoeg is om ze daarin te ervaren en dat je krijgt wat je aankan.
* jij kunt voelen wat jouw tempo en ritme is.
* jij je grenzen voelt
* zodat jij je bewuster bent van energie
En als jij je daar goed bij voelt,
* kijken we naar het verleden, voel jij de emoties die daarbij passen en ruimen we op wat in het verleden ligt en wat je niet meer dient.
* wat in jouw voorouderlijnen verborgen ligt.
* verdiepend contact te maken met je lichaam en ontdekken wat er allemaal te vinden is.
* laten we alles toe wat zich wil laten zien zodat jij helemaal op je eigen tempo alles kunt laten ontvouwen.
En dit alles zodat jij ten volste kunt vertrouwen op jouw prachtige lichaam met een enorm zelfherstellend en helend vermogen. Dat is ze meer dan waard.
“Ja, men hij zegt altijd, fijne reis…dat is het echt. Een reis, door mijn lichaam en met mezelf. Pijn, naar fijn naar heel veel gevoel (mega veel verdriet, echt geen idee waarvan), beelden van vroeger, oude gedachte en gevoelens, kleuren, bewegingen. Ja zo fijn…juist omdat het zich afwisseld. Intens, maar hier kan ik iets mee. Het geeft me enorm veel.”
Zelf voel ik mij meer een Ibu Pitjit. De vertaling is; Massage Moeder. Dat is als je pitjit vertaald als massage. Maar het is een dieper voelen. Voelen in het lijf en weten. Pitjit is een diepgewortelde traditie. “Eerst pitjitten en dan naar de dokter”. Vroeger waren er vrouwen, vaak een van de oudere vrouwen in het dorp of stam die deze rol vervulde. Op een mat op de grond, drukte en masseerde zij op verschillende plekken om de blokkades op te lossen.
Daarin samenwerken met de natuur en dat wat was. Het maken van natuurlijke olieen, jamu’s (kruidenmengsels) en werken met energie (van de voorouders).
Pitjit is geen concept. Pitjit kan stevig, pittig, pijnlijk, dynamisch en stimulerend zijn maar kan ook balans brengen en rustgevend zijn. Zij heeft een grote variatie aan technieken. “Zowel spiritualiteit als techniek ontmoeten elkaar en vormen samen een uitgebalanceerde stille kracht.” zegt Cis.
Ja dit doe ik…
En elke keer eindigen mijn eigen gevoelsgedachten toch met “ja wat maakt het uit hoe ik het noem, het gaat om de intentie en wat mensen ervaren”.
Mijn kritische stem: “Ja maar als ik het aan de vrouw wil brengen moet het een naam hebben, een titel”
Deze discussies met mezelf zijn er zo af en toe in mezelf, een soort vergadering. (Is trouwens niet mijn ding; vergaderen, maar deze zijn wel leuk, ook omdat ik de voorzitter ben, de notulist en de deelnemer. Ik ben dol op veel taken, iets met HSP en anders onderprikkeld raken.
En dan ineens is het er. Dat is nu nog niet.